تک فرزندی
می گویند تک فرزندها مغرورند، لوس اند، خودخواهند، در عین حال شاگردان زرنگی هستند. امروزه تعداد خانواده هایی که تنها یک فرزند دارند بسیار زیاد شده است
اما آیا واقعا تک فرزندی به نفع فرزند ماست یا نه؟!
تک فرزندها در پیدا کردن دوست مشکل دارند؟
تک فرزند بودن به این معنی نیست که نتوانید با دیگران ارتباط برقرار کنید. تعداد تک فرزندانی که در برقراری ارتباط با هم سن و سالان خود دچار اشکال میشوند یا نمیتوانند در یک
گروه دوام بیاورند بسیار زیاد است اما به هر حال تمامی تک فرزندان اینطور نیستند و این مسئله به شخصیت و تربیت آن کودک بستگی دارد. باز بودن خانواده و میزان تبادلات افراد
خانواده با سایرین در این میان نقشی مهم بازی میکند. تک فرزندی که تعطیلات را با دخترعموها و پسرخاله ها می گذراند، دوستانش را به خانه دعوت می کند و به منزل آ نها
می رود و... در برقراری ارتباط با سایر همسن و سالانش مشکل ندارد. اما تک فرزندی که در خانه حبس میشود و والدین او تمایلی به برقراری ارتباط با سایرین ندارند،
مسلما لوس و مغرور و گوشه گیر خواهد بود. دوستان به طور حتم جایگزینی برای خواهر یا برادر نیستند اما به هر حال میتوانند همراه تک فرزند ما ساعات خوشی را بسازند.
رقابت کردن سخت تر است؟
یکی از مشکلات اساسی که تک فرزندان با آن روبه رو می شوند ناتوانی در بحث کردن و دفاع از علایق یا حتی انتخاب است. البته درصورتی که والدین بیش از حد کودک را به خود
وابسته نکنند و اجازه بدهند مربیان مهد و مدرسه کار خود را انجام دهند، خیلی سریع این دانش آموزان نیز برای جلب توجه معلم و به دست آوردن جایگاهی در گروه دوستان تلاش
خواهند کرد.
آیا در مدرسه موفق ترند؟
تاکنون هیچ تحقیقی نشان نداده که نمرات تحصیلی تک فرزندها بهتر از سایر دانش آموزان است. شاید نمرات تحصیلی تک فرزندها بهتر از نمرات دانش آموزانی باشد که 3 تا 4
خواهر و برادرند اما نسبت به دانش آموزانی که تنها یک خواهر یا برادر دارند بیشتر نیست. اگر همه بررسیها نشان دهد که وضعیت تحصیلی تک فرزندها بهتر است، امری طبیعی
است زیرا آنها در مرکز توجه والدین قرار دارند و فراموش نکنیم که تک فرزندها در مقایسه با سایر کودکان زودتر از سنشان بزرگ میشوند و مانند والدین یاد می گیرند چطور بحث
کنند و موضوعات را جدی بگیرند اما این به آن معنی نیست که دچار خطاهای کودکانه نمیشوند!
هرگز احساس کم محبتی نمیکنند؟
تفاوتی که بین تک فرزندها با سایر کودکان است این که آن ها تنها حاکمان قلب والدینشان هستند. البته خانواده هایی هم هستند که به دلیل مشغله زیاد کاری، چندان توجه
زیادی حتی به تک فرزند خود ندارند اما به هر حال چون هرگز به دلیل آمدن خواهر یا برادر دیگری احساس حسادت نمی کنند مجبور نیستند برای جلب کردن توجه والدین تلاش
زیادی بکنند. این موضوع را از یاد نبریم که در مرکز توجه بودن باعث میشود در آینده برای به دست آوردن عشق دیگران تلاشی نکنیم!
تحت حمایت بیشتری هستند؟
این موضوع حقیقت دارد چون آنها تنها فرزند خانواده هستند، والدین تمام سعیشان را می کنند تا آن ها را حمایت کرده و پیش ببرند. البته در برخی خانواده ها هم دقیقا برعکس
است یعنی والدین برای پیشگیری از وابسته شدن کودک به آنها، او را خیلی سریع رها می کنند تا مستقل شود. تک فرزندها معمولا به دلیل حسی که والدین به آنها دارند یا
بسیار موفق میشوند و می درخشند یا کاملا برعکس لوس و تنبل از آب درمیآیند.
تک فرزندها لوس هستند؟
شاید شما هم دیده باشید که وقتی کودکی لوس یا خودخواه تلقی میشود فورا دلیل این خصوصیت را به تک فرزند بودن او نسبت میدهند. انگار تک فرزند بودن می تواند به کل،
شخصیت یک فرد را تغییر دهد. این موضوع حقیقت ندارد. به صرف نداشتن خواهر یا برادر، قرار نیست تک فرزند لوس، خجالتی، خودخواه یا پررو و... شود. شخصیت یک کودک را
رفتار والدین میسازد. امروز تک فرزندها مانند تک فرزندان دیروز لوس نیستند چون بسیاری از مادرها خارج از خانه کار می کنند و فرزندان خود را به مهد یا پرستار میسپارند. بزرگ
شدن فرزندان آنها با سایر کودکان باعث میشود تا حد زیادی اجتماعی و شبیه به سایر کودکان شوند.
6 توصیه برای اینکه تک فرزند، زندگی بهتری داشته باشد
1. او را تشویق کنید که با سایر همسن و سالانش رابطه برقرار کند
فرزند شما نیاز دارد که با سایر همسن و سالانش رابطه برقرار کند و در جمع آنها پذیرفته شود. سعی کنید دوستان او را به منزل دعوت کنید یا او را در فرهنگسراها یا کلاسهای
آموزشی تفریحی ثبت نام کنید.
2. آنچه را که باید به او بگویید
باید او را به خاطر کار خطایی که کرده مواخذه کنید؟ پس این کار را انجام دهید. هر چه بیشتر با او مدارا کنید از نظر احساسی حساستر میشود و شاید در آینده ای نزدیک تحمل
پذیرفتن احساسات منفی یا رفتارهای خشن را نداشته باشد. اجازه بدهید او نیز مانند سایر کودکان تنبیه شود و ناامیدی را تجربه کند.
3. جایگاهی بیش از یک کودک به او ندهید
تک فرزند شما نباید جایگاهی بیش از یک کودک داشته باشد. آنقدر به او بها ندهید که تبدیل به رئیس خانه شود. نه حرف او باید برتر و بالاتر از حرف شما باشد نه اجازه هر کاری
را دارد. این شما هستید که به عنوان والد باید برای او تصمیم صحیح را بگیرید.
4. در تله احساسات نیفتید!
ما همیشه برای فرزندانمان بهترینها را آرزو می کنیم به ویژه اگر تنها یک فرزند داشته باشیم. سعی نکنید آرزوها یتان را به فرزندتان تحمیل کنید. این کار باعث میشود او فکر کند
که باید به آنچه شما می خواهید برسد و اگر شکست بخورد احساس کند شما را ناامید کرده است. اجازه بدهید خود او به آرزوهایی که در سر دارد برسد و سر راهش موانع
خیلی بزرگ قرار ندهید.
5. اجازه بدهید خودش باشد!
عقیده خود را هرگز به فرزندتان تحمیل نکنید و هرگاه او از عقیده خود حرف می زند او را ابله نخوانید. اجازه بدهید خودش باشد. اگر او به ورزش علاقه مند است اما شما بیزارید،
این تفاوت بین شماست. سعی نکنید او را شبیه به خود بار بیاورید.
6. برقراری ارتباط را به او آموزش دهید!
ارتباط برقرار کردن برای تک فرزندها کمی سخت است. به او بیاموزید که تمامی افراد نیاز به برقرار کردن ارتباط دارند و برای این که در زندگی موفق باشد باید روابط صحیحی برقرار
کند. به او بیاموزید برای یافتن تایید دیگران گاهی باید از خود گذشت در عین حال گاهی نیز برای تایید دیگران نباید خود را فدا کرد. وقتی فرزند شما مفهوم برقراری ارتباط را بفهمد
دوستان خوبی پیدا خواهد کرد.
تک فرزندی خوب است؟
تک فرزند بودن خوبیها و بدی های خاص خود را دارد. تک فرزندها هرگز حس شیرین حسادت به خواهر و برادر را درک نمی کنند اما تنها بودن آ نها به معنی داشتن شخصیتی خاص
نیست. از نظر روانشناسان آن ها نیز مانند سایر کودکان برای رقابت انگیزه دارند و برخلاف تصور عامه مردم به راحتی ازدواج میکنند و ممکن است حتی علاقه ای به تکفرزند داشتن
نداشته باشند. تکفرزند داشتن نه بهتر و نه بدتر از چند فرزند داشتن است. هر فرزند جایگاه خود را نزد والدین دارد و هیچ فرزندی نه جایگاه دیگری را برای والدین می گیرد و نه
شبیه به دیگری است!
سالها پیش، در سراسر کره زمین، فقط 10میلیون انسان زندگی می کرد و ناگزیر بود برای حفظ جان و بقای نسل، با هزاران خطر دست و پنجه نرم کند.
انسان رفته رفته گله داری و کشاورزی را آموخت و روابط اجتماعی اش پیچیده تر گردید و با برپایی نخستین روستاها، پا به تمدن گذارد. ازدیاد جمعیت و نیاز بیش تر به مراتع و
کشتزارها، گروه های انسانی را به جنبش و حرکت و جنگ و تجاوز کشاند و سادگی زندگی اشتراکی نخستین را از هم پاشید. تقسیم کار و شرایط مادی، پایه های تشکیل طبقه
ها، دولت ها و بعدها امپراطوری ها را به وجود آورد.
با پیدایش طبقات و صاحبان امتیاز، تشکیل خانواده ضرورت پیدا کرد و به دنبال آن، آداب و رسومی هم در ازدواج شکل گرفت. هر فرد صاحب امتیازی، تمایل داشت تا امتیاز و داشته
هایش را به فرزند یا فرزندانش بسپارد. فرزندان نیز پایه و بنیان رشد اقتصادی و قدرت خانواده را تشکیل می دادند. به همین دلیل، فراوانی تعداد فرزندان، نعمت بزرگی بود و زاد و
ولد زیاد، نرخ بالای مرگ و میر را جبران می کرد. اما با گذشت زمان و روی آوردن انسان ها به تکنولوژی، به تدریج این نیاز از بین رفت و امروزه شاهد آن هستیم که تعداد فرزند کم
تر، مزیت بزرگی به حساب می آید. در زیر به برخی از مهم ترین دلایلی که نیاز به چند فرزندی کاهش یافته، اشاره می کنیم:
- کره زمین لبریز از جمعیت شده است. آمار جهانی نشان می دهد که بیش از یک میلیارد انسان، از گرسنگی رنج می برند.
- بیش از نیمی از زنان در بازار کار، فعال اند و نسبت به گذشته، وقت زیادی را در خارج از خانه می گذرانند و وقت کم تری برای تربیت و پرورش کودک در خانه دارند.
داشتن یک یا چند فرزند مهم نیست؛ مهم این است که چطور فرزند یا فرزندان را تربیت کنیم.
- هزینه های پرورش کودک، سرسام آور است. تأمین هزینه ی غذا، لباس، مدرسه، پزشکی و... برای بیش تر خانواده ها مشکل ساز شده و خانواده های زیادی در مدیریت زندگی
و معیشت روزانه ی خود، وامانده اند.
- امید به زندگی، بالا رفته و احتمال زنده ماندن کودک، بسیار افزایش یافته است.
البته باید در نظر داشت که داشتن یک یا چند فرزند مهم نیست؛ مهم این است که چطور فرزند یا فرزندان را تربیت کنیم. تحقیقات نشان می دهد که تک فرزندی دارای مزیت های
بسیاری است که در ادامه به چند مورد آن اشاره می شود اما توجه داشته باشید که در این یادداشت قصد نداریم تک فرزندی و یا چند فرزندی را تبلیغ و یا تقبیح کنیم بلکه قصد
داریم در مورد مزایای تک فرزندی صحبت کنیم. چرا که برخی از خانواده ها به علت داشتن یک فرزند، همیشه در این نگرانی هستند که آیا تصمیم آنها مبنی بر تک فرزندی انتخابی
درست است یا خیر؟
تک فرزند
در ادامه به بیان فواید تک فرزندی می پردازیم:
- پدر و مادران دارای تک فرزند، کودک شان را بیش تر می پذیرند، او را بیش تر در آغوش می گیرند، به کودک شان بیش تر نگاه می کنند، با او بیش تر حرف می زنند و بازی می
کنند.
- به این دلیل که تک فرزندان وقت بیش تری را با پدر و مادر گذرانده‌اند، منظور و توقعات بزرگسالان را بهتر درک می کنند. این توانایی ها به آنان کمک می کند که در نظام مدرسه نیز
موفق تر باشند.
- پژوهش ها نشان می دهد که نوجوانان تک فرزند نسبت به سایر دانش آموزان، در آزمون های فکری، نمرات بهتری می گیرند، پخته ترند، درک اجتماعی بالاتری دارند و مهارت
های اجتماعی شان نیز مناسب است.
- طبق تحقیقات، کودکان تک فرزند به دلیل اینکه بیش از سایر کودکان، با بزرگ ترها سر و کار دارند، دایره ی لغات شان از بچه های معمولی، وسیع تر است. وسعت دایره ی لغات،
روی میزان شناخت، هوش و نوع تفکر افراد تأثیر می گذارد.
- تک فرزندان، کم ترین گروهی هستند که به مراکز بهداشت روان ارجاع می شوند؛ آن چه فرزندان را در خطر آسیب های روانی قرار‌می دهد، اختلال در عملکرد خانواده است،
نه تک فرزند بودن.
نوجوانان تک فرزند نسبت به سایر دانش آموزان، در آزمون های فکری، نمرات بهتری می گیرند، پخته ترند، درک اجتماعی بالاتری دارند و مهارت های اجتماعی شان نیز مناسب
است
بهتر است خانواده ها فرزند یا فرزندان را از سه سالگی به مهد کودک که یک محیط اجتماعی ا ست، بفرستند تا ارتباط داشتن با دیگران را تجربه کنند و بیاموزند چرا که فرزندان
اصولاً دوست دارند هم بازی داشته باشند اما لزومی ندارد که این هم بازی، حتماً خواهر یا برادرشان باشد.
منبع: نی نی سایت